Tagi
android, Google Play, kraje, listy sankcyjne, Market, UE, USA, wykluczone
Kraje sankcjonowane to państwa i terytoria, które z różnych przyczyn – najczęściej gospodarczych, religijnych, politycznych albo środowiskowych (np. klęski naturalne) pozostają poza światowym systemem finansowym.
Sztandarowymi, najbardziej oczywistymi przykładami są: Wenezuela, Iran, Korea Północna, Myanmar (dawna Birma) czy Irak, Syria i Afganistan.
Na te kraje nałożone są różnego rodzaju sankcje i embarga. Najczęściej ze strony Stanów Zjednoczonych i Unii Europejskiej.
Przykłady tzw. list sankcyjnych zawierających nazwę kraju oraz przyczynę umieszczenia go w takim wykazie:
http://www.bscn.nl/sanctions-consulting/sanctions-list-countries
https://en.wikipedia.org/wiki/United_States_embargoes
https://en.wikipedia.org/wiki/International_isolation
https://www.treasury.gov/resource-center/sanctions/Programs/Pages/Programs.aspx
Mamy tu do czynienia z sytuacją, gdy szeroko rozumiana „zachodnia opinia publiczna” albo bardziej precyzyjnie – rządy USA i UE chcą zmusić określonych przywódców czy całe państwa do podjęcia pewnych działań. Czyli do poprawienia sytuacji opozycji politycznej i respektowanie praw człowieka – Myanmar czy też – zaprzestanie programu atomowego w Iranie.
Niestety, takie dzielenie krajów i ludzi na „dobrych” i „złych” niesie za sobą bardzo namacalne konsekwencje – również w branży IT.
Otóż programiści z ponad 71 krajów nie mają możliwości legalnego sprzedawania i uzyskiwania przychodów ze swoich aplikacji umieszczonych w Google Play (dawny android market).
Co ciekawe, wykluczone są takie stabilne i bogate kraje jak San Marino, Liechtenstein czy Urugwaj. O ile ten pierwszy może być nazywany „rajem podatkowym” to na liście znajduje się wiele terytoriów w których panuje demokracja, ogólna sytuacja jest bardzo stabilna, nie są objęte sankcjami międzynarodowymi i bynajmniej rajami podatkowymi też nie są. Trudno nie odnieść wrażenia, jakoby UE i USA po prostu faworyzowały siebie i swoich głównych partnerów handlowych a inne rejony świata po prostu skreślały z tej listy. Bo tak po prostu będzie im wygodnie.
Nie sposób tutaj nie wymienić korzyści jakie przysporzyłoby otwarcie Google Play na 90% świata, czyli wykluczenie tylko tych najbardziej bezspornych i objętych sankcjami ekonomicznymi jak np Korea Północna.
Umożliwienie LEGALNEGO zarabiania pieniędzy – przedsiębiorcom z Angoli czy Trynidadu i Tobago przysporzyłoby wielu korzyści – głównie materialnych i ekonomicznych ale też społecznych. Bo przecież faktem bezsprzecznym jest, że gdy pojawiają się nowe, dobrze płatne miejsca pracy – spada bezrobocie, maleje przestępczość i wzrasta HDI. To wszystko jest ze sobą skorelowane i bardzo mocno powiązane.
I powiedzcie mi proszę, że Bitcoin, blockchain i cyfrowe waluty nie są potrzebne. I że za wszystko możecie zapłacić kartą. 🙂
Pełna lista terytoriów z Google Play w których programiści nie mogą przyjmować płatności:
https://support.google.com/googleplay/android-developer/table/3539140?hl=pl&ref_topic=3450769
Wymienię tylko kilka, których się na tej stronie zobaczyć nie spodziewałem: Antigua i Barbuda, Antyle Holenderskie, Aruba, Barbados, Bermudy, Ekwador, Falklandy, Fidżi, Gibraltar, Grenlandia, Monako, Nepal, RPA i Słowenia.
—
Kraje z których użytkownicy nie mają możliwości wykonać płatności aby zakupić oprogramowanie:
(Uwaga: pod „Pozostałe kraje” ukryto kilkadziesiąt pozycji)
https://support.google.com/googleplay/android-developer/table/3541286#row
p.s.
Polecam jako pouczającą ciekawostkę i mam nadzieję że nigdy Wam się nie przyda:
http://slomski.us/2015/11/28/porady-na-wypadek-wojny/
Płatności bitcoin dokonywać można zarówno przy zamówieniach przez stronę www, jak i aplikacje na 
„Warstwa wolności powinna być oparta na powszechnym szyfrowaniu, by podsłuchiwanie jej było technicznie niemożliwe. Od samego początku tak miało być. Protokół IPv4, na którym obecnie jest oparty internet, okazuje się niewystarczający dla globalnej sieci. Już 20 lat temu było wiadomo, że kiedy sieć przestanie być ciekawostką dla akademików i terminal internetowy pojawi się w każdym domu, w IPv4 zabraknie adresów [ma teoretycznie 7 mld adresów – za mało w sytuacji, gdyby każdy chciał mieć osobno np. komputer, tablet i komórkę].”